«…. քանի որ Աստված սեր է» (Ա. Հովհ. 4:8)
Սերը շնորհ է, սերը քրիստոնեական ամենամեծ առաքինություններից է: Տարբեր աստվածաբաններ բոլոր ժամանակներում անդրադարձել են սիրո թեմային՝ տարբեր կոնտեքստներում՝ Աստված — արարչություն, Աստված — մարդ, մարդ — մարդ, մարդ — բնություն և այլ մակարդակներում:
Սերն է դիտվում իբրև պատճառ ոչ միայն Աստծո արարչագործության, այլև անկյալ մարդու համար Միածնի մարդեղացման, կենոսիսի: Միաժամանակ Աստվածային սերը որոշակի հարաբերակցության կամ համակցության մեջ է նաև ճշմարտության, արդարության, գեղեցկության գաղափարների հետ: Խորհրդապաշտ (միստիկ) աստվածաբանների սրտի և ուշադրության կենտրոնում էլ սերը ամենակարևոր տեղն է զբաղեցնում: Ի վերջո, Եկեղեցին՝ ինչպես Քրիստոսի Մարմին, ևս շաղախված է սիրով՝ իբրև «խմորիչ» հավատացյալների միության համար:
Մեր կայքի այս բաժնում կարող եք գտնել «ԹեոԼաբ» գիտավերլուծական կենտրոնի անդամների հոդվածները, թարգմանությունները, գրախոսությունները՝ թարմացված եզրաբանությամբ ու թեմաների բազմազանությամբ:
Էդիթ Շթայնը, նույն ինքը՝ Սուրբ Թերեզա Բենեդիկտա Խաչին, ծնվել է 1891 թ.-ին գերմանական Բրեսլաու քաղաքում (այսօր՝ Լեհաստանի Վրոքլավ քաղաքը), հրեական պահպանողական ընտանիքում։ 1904-ին թողել է հուդայականությունը, և, հակվելով աթեիզմի, զբաղվել գիտական գործունեությամբ։ Ուսանել է Էդմունդ Հուսերլին (1859-1938)՝ ֆենոմենոլոգիայի փիլիսոփայական ուղղության հիմնադրին, պաշտպանել իր ատենախոսությունը վերջինիս ղեկավարությամբ ու դարձել առաջին կին փիլիսոփա գիտաշխատողը Գերմանիայի պատմության մեջ, որն ընդունվել է ակադեմիական միջավայրում։ Երկու տարի Կարմիր Խաչում գթության քույր աշխատելուց հետո իր համար բացահայտել է կրոնը՝ որպես ֆենոմեն, ինչի արդյունքում 1922-ին ընդունել է Կաթոլիկ եկեղեցու դավանանքը, իսկ 1933-ին՝ դարձել Կարմելիտների կաթոլիկ միաբանության միանձնուհի։ Չնայած իր կրոնական պատկանելությանն ու հոգևոր կոչումին՝ որպես հրեուհի ձերբակալվել է ԷսԷս-ի կողմից և իր մահկանացուն կնքել Օսվենցիմի գազախցիկներից մեկում 1942-ին։ Սրբադասվել է 1998-ին՝ Հովհաննես-Պողոս II Պապի (1978-2005) կողմից։